بهترین داروهای ضد التهاب

داروهای ضد التهاب به دو نوع تقسیم می ‌شوند، استروئیدی و غیر استروئیدی؛ که هرکدام کاربردهای خاص خود را دارند و باید با توجه به نوع التهاب استفاده میشوند. برخی از این داروها مانند تریامسینولون و بتامتازون بسیار قوی هستند و به سه روش مختلف مصرف می ‌شوند: خوراکی، تزریقی (عضلانی یا وریدی) و موضعی. هر روش مصرف برای شرایط خاصی مناسب است.

این داروها وقتی برای اولین بار ساخته شدند تحول بزرگی در درمان بیماری ‌ها ایجاد کردند و به حل بسیاری از مشکلات پزشکی کمک کردند. اما استفاده زیاد از آن ‌ها باعث شد که عوارض جانبی ‌شان نیز مشخص شود. به همین دلیل، این داروها معمولاً فقط در مواقع ضروری و با احتیاط مصرف می‌ شوند.

برخی از داروهای استروئیدی نیز می ‌توانند به ‌صورت موضعی استفاده شوند یا مستقیماً به مفاصلی مانند زانو و شانه یا حتی در کانال نخاعی تزریق شوند تا التهاب و درد کاهش یابد.

نوع دیگری از داروهای ضدالتهاب داروهای غیر استروئیدی هستند که معمولاً به عنوان مسکن شناخته می ‌شوند. این داروها شامل ایبوپروفن، دیکلوفناک، ناپروکسن، پیروکسیکام و ملوکسیکام هستند. دانشمندان همچنان در تلاشند تا نسخه ‌های جدیدتر و بهتری از این داروها بسازند که هم قوی ‌تر باشند و هم عوارض کمتری داشته باشند.

اولین داروی ضد التهاب، آسپرین بود که در سال ۱۸۹۰ توسط شرکت بایر آلمان تولید شد. نام “آسپرین” از گیاهی به نام اسپیره گرفته شده است که یکی از گیاهان خانواده گل‌ های رز است.

علاوه بر داروهای شیمیایی، ترکیبات طبیعی هم می ‌توانند التهاب را کاهش دهند. موادی مانند فلاونوئیدها، موسیلاژها و کورکومین که در برخی گیاهان یافت می‌ شوند نمونه‌ هایی از این ترکیبات هستند که به‌ عنوان گزینه ‌های طبیعی و بی ‌خطر برای کنترل التهاب شناخته می ‌شوند.