بیماری پوست مرغی چیست؟

بیماری پوست مرغی که با نام Keratosis Pilaris شناخته می‌شود یک عارضه‌ی ژنتیکی پوستی است و خطری ندارد اما بر ظاهر فرد تاثیر می‌گذارد و ممکن است او را آزار دهد. ظاهر پوست فرد مبتلا به بیماری پوست مرغی ملتهب و دانه دانه و زبر است. علت نامگذاری این بیماری به دلیل شباهت آن به پوست مرغ است.

پوست مرغی چه قسمت‌هایی از بدن را درگیر می‌کند؟

ضایعات پوستی این بیماری در دست‌ها و ران، گونه‌ها و پشت بازوها ایجاد می‌شود و با خارش یا سوزش همراه نیست.

پوست مرغی در چه کسانی شایع‌تر است؟

با توجه به این‌که این بیماری زمینه‌ی بروز ژنتیکی دارد پس در همه‌ی افراد شایع است. با این وجود بیماری پوست مرغی در کودکان و نوجوانان مشاهده می‌شود. همچنین زنان بیشتری در مقایسه با مردان مبتلا به این عارضه می‌شوند. در بعضی افراد تغییرات هورمونی در دوران نوجوانی و بارداری باعث بروز این بیماری می‌شود.

همچنین افرادی که مبتلا به اگزما هستند و افرادی که اضافه وزن دارند با احتمال بیشتری به این بیماری مبتلا می‌شوند.

علت بیماری پوست مرغی چیست؟

پوست با فولیکول‌های مویی پوشیده شده است. وقتی کراتین زیادی به سمت فولیکول‎‌های مویی می‌آید باعث می‌شود پوست برآمده و زبر شود. اگرچه این بیماری با زمینه‌ی ارثی بروز می‌کند اما شرایط محیطی ممکن است آن را تشدید کند و علت بروز آن باشد

علت‌های ایجاد بیماری پوست مرغی موارد زیر است.

• تاثیر آب و هوای خشک روی پوست باعث می‌شود پروتئین تولید شده توسط پوست فولیکول‌های مو را ببندد و ظاهر پوست را قرمز و متورم کند.
• آب داغ هنگام دوش گرفتن نیز باعث خشک شدن پوست و ایجاد عارضه‌ی پوست مرغی می‌شود.
• آلرژی یکی دیگر از علت‌های ایجاد کننده پوست مرغی است.

علائم بیماری پوست مرغی چیست؟

این بیماری یک بیماری پوستی است و در تمام مراحل بیماری محدود به پوست می‌ماند و به اندام‌ها یا بافت‌های دیگر بدن منتشر نمی‌شود. نشانه‌های بیماری خفیف است و با پیشرفت بیماری قسمت‌های بیشتری از پوست را درگیر می‌کند.

این حالت شبیه وقت‌هایی است که سردتان می‌شود و پوست مور مور می‌شود یا وقت‌هایی که بعد از اصلاح برای چند دقیقه یا چند ساعت پوست زبر می‌شود. در بعضی افراد متورم شدن فولیکول‌های مو با قرمزی همراه است. با مشاهده‌ی عکس بیماری پوست مرغی می‌توانید با علائم این بیماری آشنا شوید.

ویژگی دانه‌های پوستی ایجاد شده به این شکل است:

• دانه‌های ریز و سفت و سفید رنگ که با لمس کردن به شکل توده‌های ریز زیر انگشتان احساس می‌شود.
• توده‌ها تک تک نیستند و به‌صورت گروهی در یک قسمت از پوست بدن بروز می‌کند و اندازه‌ی آن‌ها حدود یک میلی‌متر است.
• توده‌های پوست مرغی با ناخن قابل کندن است و بعد از کنده شدن یک موی ریز داخل توده‌ی سفید و سفت رنگ یا همان پروتئین مشاهده می‌شود.
• توده‌های پوست مرغی خارش، سوزش و التهاب ندارد و در بعضی افراد ممکن است سرخ رنگ شود ولی در بعضی دیگر پوست همان حالت طبیعی را دارد.

راه‌های درمان بیماری پوست مرغی چیست؟

بیماری پوست مرغی و درمان آن مبتنی بر روش‌هایی است که پوست را نرم کند و حالت زبری آن را از بین ببرد.

درمان خانگی بیماری پوست مرغی چگونه است؟

مراقبت از پوست و انجام اقداماتی که پوست را نرم کند جزو مراقبت‌های خانگی تلقی می‌شود. شما می‌توانید بعد از بروز دون دون شدن پوست کارهای زیر را انجام دهید.

• از صابون‌های که پوست را خشک می‌کند یا صابون‌های معطر استفاده نکنید و سعی کنید از لوازم بهداشتی و آرایش مخصوص پوست خشک استفاده کنید.
• مدت زمان استحمام نباید بیشتر از ۱۰ دقیقه طول بکشد.
• بعد از استحمام یا شستشوی پوست آن را خشک کنید و از مرطوب کننده یا لوسیون بدن برای آبرسانی پوست استفاده کنید.
• هنگام شستشوی پوست از آب ولرم استفاده کنید، زیرا آب داغ باعث تحریک و خشکی پوست می‌شود.
• برای مراقبت از پوست در مقابل نورآفتاب، حتما از ضد آفتاب استفاده کنید.
• یک راه درمان بیماری پوست مرغی استفاده‌ی موضعی از ویتامین A و قرص ویتامین E است. این ویتامین‌ها پوست را نرم می‌کند. می‌توانید چند کپسول را روی ناحیه‌ی زبر پوست بمالید و بعد از ۲۰ دقیقه آن را با آب سرد بشویید.

درمان پوست مرغی با دستگاه بخور

یکی از اقدامات خانگی برای درمان پوست مرغی استفاده از دستگاه بخور است. بخار باعث آبرسانی پوست می‌شود و خشکی آن را کم می‌کند. می‌توانید آن را برای پوست صورت یا قسمت‌های دیگر از بدن که دچار این عارضه شده استفاده کنید.

همچنین برای مرطوب کردن هوای خانه استفاده از دستگاه رطوبت ساز یک اقدام موثر برای درمان بیماری پوست مرغی و جلوگیری از خشکی پوست است.

درمان پوست مرغی با جوش شیرین

جوش شیرین مانند یک اسکراب عمل می‌کند و سلول‌های مرده پوست را از بین می‌برد. لایه برداری از پوست باعث می‌شود سلول‌های جدید ساخته شود و پوست جوان شود. به این ترتیب قسمتی از پوست که دچار عارضه‌ی پوستی مرغی شده جدا می‌شود و سلول‌های جوان پوستی تولید می‌شود.

برای استفاده از جوش شیرین دو قاشق غذاخوری از آن را با کمی آب مخلوط کنید تا حالت خمیری شل بگیرد، سپس آن را روی نواحی خشک پوست قرار دهید. بعد از ۱۵ دقیقه پوست را بشویید و خشک کنید. بهتر است بعد از انجام این کار از یک کرم مرطوب کننده یا روغن گیاهی استفاده کنید.

درمان پوست مرغی با آسپرین

قرص آسپرین اگر به صورت موضعی استفاده شود، می‌تواند قرمزی و تورم پوست را از بین ببرد و آن راصاف و نرم کند. این روش به عنوان یک درمان خانگی می‌تواند ضایعات پوست مرغی را کم کند.

برای استفاده باید چند عدد قرص اسپرین را پودر کنید و بعد از ترکیب با آب یک خمیر نرم از آن درست کنید. این خمیر را روی پوست بمالید و بعد از ۲۰ دقیقه آن را با آب سرد بشویید. این روش را می‌توانید دو یا سه مرتبه در هفته استفاده کنید.

درمان پوست مرغی با سرکه سیب

سرکه سیب خاصیت آنتی اکسیدانی دارد و می‌تواند پوست را آبرسانی و تغذیه کند. علائم بیماری پوست مرغی در طب سنتی با سرکه سیب کاهش می‌یابد. برای انجام این روش پنبه را به سرکه سیب آغشته کنید و روی نواحی زبر و متورم بمالید.

درمان طب سنتی بیماری پوست مرغی چگونه است؟

اصلی‌ترین روش طب سنتی برای درمان بیماری‌ها استفاده از داروهای گیاهی است. درمان گیاهی بیماری پوست مرغی بسیار کم هزینه و آسان است. استفاده از این روش در مراحل اولیه بیماری علائم بیماری پوست مرغی را کاهش می‌دهد.

درمان پوست مرغی با روغن نارگیل

بیماری پوست مرغی در طب سنتی با استعمال روغن‌ها درمان می‌شود. روغن نارگیل حکم معجزه برای پوست دارد، حاوی ویتامین‌های A است و به راحتی جذب پوست می‌شود و آن را آبرسانی می‌کند. برای درمان بیماری پوست مرغی کمی روغن نارگیل را روی پوست بمالید و چند دقیقه ماساژ دهید. تکرار این کار چند مرتبه در روز پوست را نرم می‌کند.

درمان پوست مرغی با روغن بادام

روغن بادام خاصیت نرم کنندگی دارد و می‌تواند پوست را تغذیه کند. استفاده از روغن بادام شیرین و بادام تلخ در طب سنتی برای درمان پوست مرغی یک روش متداول و قابل قبول است و می‌تواند عوارض و خشکی پوست را کم کند.

درمان پوست مرغی با جو دوسر

جو دوسر سرشار از ویتامین و مواد معدنی است. استفاده‌ی موضعی از آن باعث تغذیه‌ی پوست می‌شود و ناراحتی‌های پوستی را کم می‌کند.

برای استفاده از جو دو سر باید آن را پودر کنید و با آب مخلوط کتنید تا حالت خمیری بگیرد. سپس آن را روی قسمت‌های پوست مرغی بدن بمالید و بگذارید تا خشک شود. معولا بعد از نیم ساعت این خمیر را باید از روی پوست بشویید. این روش رامی‌توانید تا سه بار در هفته انجام دهید.

استفاده‌ی خوراکی از جو در غذاها هم می‌تواند یک روش مناسب برای تامین ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز پوست باشد.

درمان دارویی بیماری پوست مرغی چگونه است؟

درمان دارویی پوست مرغی شامل استفاده از کرم ها و پمادهایی است که می‌تواند پوست را نرم یا لایه برداری کند. کرم کراپیل نوروا و لایه بردار بتا هیدروکسی اسید پماد مخصوص بیماری پوست مرغی هستندکه سلول‌های مرده پوست را از بین می‌برد.

کرم‌ها و لوسیون‌هایی که برای پوست خشک استفاده می‌شود باید حاوی اسید سالیسیلیک، اسید گلیکولیک و اسید لاکتیک باشد که بتواند با ملایمت پوست را لایه برداری کند تا سلول‌های جدید پوستی تولید شود.

درمان پوست مرغی با لیزر چگونه است؟

یکی از روش‌های درمان انواع بیماری پوستی استفاده از لیزر است. لیزر ضایعات پوستی را از سطح پوست جدا می‌کند. در این شرایط پوست بازسازی و ترمیم می‌شود. با انجام این روش قرمزی و خشک سطح پوست برطرف می‌شود.

رژیم غذایی افرادی که مبتلا به بیماری پوست مرغی باید چه ویژگی داشته باشد؟

بیماری پوست مرغی بر اثر خشکی پوست ایجاد می‌شود، پس هیدراته کردن پوست و آبرسانی با مواد غذایی می‌تواند این عارضه را کاهش دهد. به این منظور بهتر است از میوه‌ها و سبزیجات بیشتری استفاده کنید و حتما روزانه ۸ لیوان آب بنوشید.

همچنین غذاهای غنی از امگا ۳ سلامت پوست را تامین می‌کند. پس بهتر است مصرف منابع غذایی امگا۳ مانند ماهی سالمون و ساردین، گردو و زیتون را در برنامه‌ی غذایی بگنجانید. با تشخیص پزشک می‌توانید از قرص‌های مکمل امگا ۳ هم استفاده کنید. خوردن انبه،کدو تنبل و گوجه فرنگی برای درمان بیماری پوست مرغی مفید است.

استفاده از لبنیات سویا و گلوتن میزان خشکی پوست و ضایعات پوست مرغی را بیشتر می‌کند. همچنین استفاده از فست فودها و غذاهای کنسرو شده را هم باید کنار بگذارید.

چگونه از بروز بیماری پوست مرغی پیشگیری کنیم؟

بیماری‌هایی که زمینه‌ی ارثی دارند قابل پیشگیری نیستند اما می‌توان آن‌ها را کنترل و درمان کرد. کنترل بیماری پوست مرغی با مراقبت از پوست امکان‌پذیر است. درصورتی که اطرافیان شما مبتلا به این بیماری هستند، ممکن است شما هم به لحاظ ارثی زمینه‌ی بروز آن را داشته باشید. پس موارد زیر را رعایت کنید.

• از لباس‌های تنگ و چسبان استفاده نکنید. این کار باعث می‌شود راه تنفس پوستی بسته شود و پوست را در معرض آسیب قرار دهد.
• از لباس‌هایی با الیاف نخ استفاده کنید.
• برای استحمام و شستشو از آب داغ استفاده نکنید.
• بعد از شستشوی پوست از حوله با جنس الیاف نخ و فاقد ویسکوز استفاده کنید. همچنین حوله را روی پوست نکشید و با ضربه زدن به پوست آن را خشک کنید. کشیدن حوله باعث حساسیت و خشکی پوست می‌شود.
• حتما از کرم مرطوب کننده و لوسیون استفاده کنید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

مرغی شدن پوست در بعضی افراد بعد از زمان کوتاهی از بین می‌رود. درصورتی‌که اقدامات مراقبتی توسط خود فرد عارضه را ازبین نبرد یا با گذشت زمان میزان آن بیشتر شود باید تحت نظر دکتر بیماریهای پوست از دارو و پماد استفاده کرد.